Sunshine School - Downtown Bhaktapur

Hi volk & vaderland,
bedankt voor al jullie fantastisch reacties, jullie afscheidsboekje en de geweldige enveloppen!! Fantastisch. Ik begrijp dat het vorige verhaal enige vragen zou oproepen. Waar is nu Shanti?? De dochter van Lok. Na enig speurwerk ben ik via andere vrijwilligers op de hoogte gebracht dat Shanti zelf vertrokken is. Het is nogal een soap in huize Lok, het blijkt dat er nogal problemen zijn binnen de familie. Inmiddels is ze na een week gevonden, bizar. Een verhaal waarover ik nog veel meer kan schrijven, doe ik lekker niet.

Afgelopen dinsdag het moment van de waarheid. Mijn eerste dag als onderwijzer! Daar sta je dan, 1.92 meter, 60 ogen die je aanstaren of je van mars komt. De kinderen zijn zo onder de indruk dat ze je allemaal willen aanraken. Ze zijn versteld van de blanke huid, ik maar zonnen voor een kleurtje. Het eerste wat mij op de ‘sunshine school’ opvalt is de buitengewone intelligentie. Vanaf acht jaar wordt er alleen in het engels les gegeven. Voor mij vergemakkelijkt dit de communicatie al kan het veel te eenvoudige onderwijshandboek van Projects Abroad direct de kast in. Een voorbeeld; als ik de kinderen vraag waar Nederland ligt dan krijg ik excacte positie (longitude & lattitude) in graden op onze aardbol aangewezen. Ik schrok me rot! Vervolgens krijg ik de vraag hoeveel vierkante kilometer ons land bedraagt. Na enig hoofdrekenen kan ik nog net op tijd het goede antwoord geven.

Na een dag assistant te zijn wordt ik voor de hindoe kinderen geworpen. Dit keer bereid ik mij wel voor en houd een presentatie over het zonnestelsel. Uiteraard wisten allen dat de zon uit helium en hydrogen bestaat en dat de warmte voortkomt uit kernfusie. Gelukkig heb ik de interesse kunnen wekken. Met verhalen uit ons aller westen, het Nederlandse elftal en het poldermodel win ik enig respect. Het respect is overigens zeer bijzonder te noemen. Als ik de klas in de ochtend binnenstap wordt er hartelijk voor me gezongen. Vervolgens vragen ze of ze mogen gaan zitten, zo lief! Voordat de lessen beginnen zingt de hele school het Nepalese volkslied en worden er enkele gebeden voorgedragen.

Aan het eind van de dag kom ik behoorlijk vermoeid terug bij mijn gastgezin. De bussen zijn niet gemaakt voor mijn lengte, overvol zijn ze, mensen op het dak en hangend aan de ramen. Als ik na een uur reizen terugkom sta ik stijf van de stof en de uitlaatgassen. Ondertussen heb ik een masker aangeschaft om mijn longen tegen de dikste rotzooi te sparen. In de straten liggen hopen met vuilnis en struikel je af en toe over een dode hond. In de avond kan ik relaxen bij mijn gastgezin, elke dag een heerlijke maaltijd. De dhal bhat is helemaal niet slecht, ik heb het in die zin zeer getroffen met mijn gastgezin.

Om de dag valt hier om 18.30 uur alle stroom uit. Op het dak van het huis kunnen we dan allen genieten van een schitterende sterrenhemel. Rond achten gaat iedereen zijn of haar bed in, om vervolgens met in een concert van hondengeblaf in slaap te vallen.

In het weekend gaan we terug naar ons thuishonk Thamel in Kathmandu. Hier kunnen we weer even van een warme douche, een everest bier, koffie, en een internetcafe genieten. En nee, er is hier geen Mac Donalds, gelukkig niet. Iets wat mijn vader mij al op vroege leeftijd heeft aangeleerd. Op vakantie geen Mac. Niet dat ik de verleiding altijd kan weerstaan..

Tot nu toe een hele bijzondere maar soms ook confronterende ervaring. 50% van de kinderen gaat naar school, de overige kunnen dit niet betalen. De weeshuizen zitten overvol, andere vrijwilligers hebben soms moeite om een helpende hand te bieden. Een kinderhand is gelukkig snel gevuld en daarom doet een glimlach al zoveel. Net als locals en collega’s, zij zijn allen overvriendelijk.

Ik kijk weer uit naar jullie mail, goed weekend, een bruizend prinsenbal (voor de locals in Middenmeer) en alvast de groeten aan sinterklaas.

Wiebren

Nieuw mob.nr. = +9779813133246